<$BlogItemBody$>
Gerard ve Richard çok iyi dostlardı.Kardeş gibi adeta.Okula birlikte gider gelirler,her yerde birlikte bulunurlardı.Birbirlerini çok seviyorlar,dostluklarının hiç bitmeyeceğini söylüyorlardı.Bir gün,okul dönüşünde, Gerard yolda çok sevimli,yavru bir köpek gördü. Köpek,Gerard’a o kadar sevimli geldi ki,kendini köpeğin yanına gitmek zorunda hissetti.Ve çevresine hiç bakmadan yolun ortasına koşmaya başladı.
O anda karşıdan gelen arabayı göremedi.Arabayı fark eden Richard ,Gerard’ı kurtarmak düşüncesiyle yola fırladı.Gerard’ı kurtaran Richard,kendisini kurtaramadı ve arabanın altında kaldı.Arabanın dostuna ,kardeşine çarptığını gören Gerard,daha fazla dayanamadı ve yere yığıldı.
Gerard gözlerini hastanede açtı.Annesi ve Richard’ın annesi ağlıyorlardı.Aklına ilk gelen Richard oldu.Onun öldüğünü ve onu öldüren arabanın kaçtığını öğrenince kendisine hakim olamadı.Bağıra bağıra, hıçkıra hıçkıra ağlamaya başladı.Doktorlar Geard’a sakinleştirici iğne yapmak zorunda kaldılar.
Gerard o olaydan yıllar sonra kendini zar zor toparlayabildi.Kalbinde Richard’ın açtığı yara hala kanıyordu.Onun mezarını her gün ziyaret ediyor ve şu sözleri söylüyordu:
- İnan bana ben de yapardım.Dostum için ben de yapardım.Dostum için"
