<$BlogItemBody$>
Paul, kız arkadaşı Margaret'e evlenme teklif etmişti. Margaret mutluluktan uçuyordu, ama bazı endişeleri, tereddütleri vardı. Margaret'e göre o ve Paul, birbirlerinden çok farklıydı.Bir gün sahilde bir yürüyüşe çıkıp evlilik ve önemi hakkında biraz konuştular. Sahilin diğer ucuna vardıklarında, Margaret geri dönüp geldikleri yola baktı ve dalgaların ayak izlerini çoktan silmiş olduğunu gördü. Paul'e dönüp,
"Evliliğimiz de böyle olacaksa, pek şansımız yok demektir," dedi.
"Zor günlerimizde birbirimize yardımcı olacağız, destek vereceğiz ki mutlu olabilelim," dedi Paul.
Yürümeye devam ettiler. Margaret, dalgaların, ayak izlerinden sadece bir diziyi silip götürdüğünü ayrımsadı ve" Belki de birlikteliğimiz fazla uzun sürmeyecek ," dedi. Paul bu defa hiçbir şey söylemedi, Margaret'i sırtına alıp, dalgaların ayak izlerini silemeyeceği bir çizgi doğrultusunda sahilin yürümeye başladıkları ucuna kadar gitti. Margaret'i yere bırakıp, " Bak, Margaret," dedi.
"Biz birbirimize destek olamayacak durumda kalırsak Tanrı bize yardımcı olacaktır. Anlıyor musun?" Sonra dönüp tek sıra halinde uzayıp giden ayak izlerine işaret etti.
"Seni sırtımda taşıdığımı görmeyen birisi buradan tek bir kişinin geçtiğini düşünür, değil mi? Ama biz iki kişiydik."
Margaret, Paul'ün söylediklerinden çok etkilenmişti.O gece, Paul'ün kendisine söylediklerini düşünmekten gözüne uyku girmedi. Kalkıp defterini aldı ve yazmaya başladı:
"Bir gece, bir adam bir rüya gördü. Rüyasında Tanrı ile birlikte sahilde yürüyordu. Birdenbire gökyüzünde yaşamından kesitler görmeye başladı. Gördüğü her sahnenin ardından, kumlarda biri kendisine, biri de Tanrıya ait olan ayak izleri beliriyordu.
Son sahneyi de gördükten sonra dönüp arkasına baktığında, bazı yerlerde dizideki izlerin çift değil tek olduğunu, bu kesikliklerin de yaşamının en zor, en mutsuz dönemlerine denk geldiğini ayrımsadı.
Bu durumdan kafası karışan adam Tanrı'ya sordu, " Tanrım," dedi, " Senin yolunu izleyeceğime ilişkin söz verdiğimde, bana yanımdan hiç ayrılmayacağını söylemiştin. Ama farkettim ki, yaşamımın en zor anlarında yanımda olmamışsın. neden?"
Tanrı yanıtladı, " Değerli çocuğum, seni hep sevdim, her zaman yanındaydım. Ayak izlerinin tek sıraya düştüğü yerler, seni sırtımda taşıdığım anlardır."
Bu harika öykünün kendine özgü bir sevgi yoğunluğu var. Bugün bu öyküyü herhangi bir yerde, kartlarda, mücevher kutularında, hatta süs tabaklarında bile bulabilirsiniz. Ve evet, Paul ve Margaret evlenip mutlu bir yaşam kurdular kendilerine.
"SEVGİ, SONSUZ BİR KAYNAKTIR"
Albert Justin
